این آهنگو به همراه خواندن این پست گوش کنید

چند روزه که نمیتونم بیام توی وبلاگم،اصلا نمیتونم؛
میام و وقتی نوشته خودم و کامنتها و کارهای دوستانم رو میبینم کم میارم
امروز دیگه عزممو جمع کردم که بنویسم؛
اما باور کنید مثل هر دفعه ای که میام اینو بنویسم ، باز هم مانیتورم تار میشه و کیبورد بارانی

تو دل یه مزرعه
یه کلاغ رو سیاه
هوایی شده بره
پابوس امام رضا

گفته بودم که دلم هواشو کرده، میخونه هشتم هستو دلم اونجا اما ….

اما هی فکر می کنه
اونجا جای کفتراست
آخه من کجا برم
یه کلاغ که رو سیاه است

اما همیشه فکر می کردم که کلاغ رو چه به میخونه،
دیگه اونقدر کارایی کردم که بالاترین رنگ شدم …

من که توی سیاهیا
از همه رو سیاه ترم
میون اون کبوترا
با چه رویی بپرم

روم نمیشدبگم منو ببخش و پیش خودت ببر، میگفتم نمی طلبه اما می دونستم که:

من که توی سیاهیا
از همه رو سیاه ترم
میون اون کبوترا
با چه رویی بپرم

از قضای روزگار اومدم عمومی نوشتم حرفمو ، نوشتن عمومیم باعث شد که دلش به رحم بیاد …

توی همین فکرا بودش
کلاغ عاشق ما
یه دلش می گفت برو
یه دلش می گفت بمون

… به سیاهی من نگاه نکنه و به وسیله یه دوست بسیار عزیز ، به بهانه تولد ، و دقیقا نزدیک تولدم بهم وعده بده که بیا پیشم

که یهو صدایی گفت
تو نترس و راهی شو
به سیاهی فکر نکن
تو یه زائری برو

آره ، قراره من هم زائر بشوم و وسیله (روز تولدم میگم کدوم دوست عزیز بود) این دعوت نامرو داد به دستم ، به شرایطی و به گونه ای که هنوزم که هنوزه در شوک اون هستم
اما خدائیش

من که توی سیاهیا
از همه رو سیاه ترم
میون اون کبوترا
با چه رویی بپرم

خدائیش آخه میتونم مگه

من که توی سیاهیا
از همه رو سیاه ترم
میون اون کبوترا
با چه رویی بپرم

خیلی مهربونی عزیز، خیلی عزیزی مهربون، که به من هم اجازه دادی بپرم

من که توی سیاهیا
از همه رو سیاه ترم
میون اون کبوترا
با چه رویی بپرم

از وسیله عزیز هم بسیار ممنونم، خودش میدونه که این روزا چه حال و روزی دارم
البته از یه دوست دیگه هم که پیشنهادش رو بهم داد هم ممنونم،
دوستان از همتون ممنونم و ازتون میخوام که بهش بگین و ازش بخواهین که

مسیحا که توی سیاهیا
از همه رو سیاه تره
میون اون کبوترا
با یه رویی بپره

گذشته ، حال ، آینده
در فکر کدامیم!!!!!!!!
برای چه داریم ادامه میدهی !!!!
و به چه امیدی؟

چند روز قبل خبری از دوستی شنیدم که هنوزم که هنوزه نمیتونم معنای آن را درک کنم
دوستان بسیار عزیزند و چقدر مهربان
در راه دوستی تحمل می کنند ولی وقتی خبر بدی از دوستشان می شنوند
سریعا برای کمک به آنها می شتابند
اما کاش همه اینطور بودند

این روزها ، مثل همیشه کار بود و کار بودو کـــــــــــار
خسته شدم از این کار
4 شنبه فیلمی میدیدم از کشور آلمان
رئیس بخش کاملا حمایت می کرد از زیردست ترین کارمندان
حتی جمله ای داشت که به کارمندی که برایش پاپوش درست کرده بودند گفت:
” بدون نگرانی به کارت ادامه بده ، هر چه بشود من پشت شما هستم و از شما حمایت می کنم”
و این چه جمله غریبیست در ایران ما!!!!! ( خودم نیشخند زدم )
بعد باز کار و کار و کار
دیگر نمیکشم، دیگر خسته شدم از خیلی از این کارها
فیلمی نیز 5شنبه دیدم ، دو روزه بود که با کامپیوترم آشتی کرده بودم و فیلم میدیدم
این فیلم از انگلستان بود و شخصی را به راحتی، در جهت کاهش نیرو اخراج کرده بودند
بعد از تلاش و نشان دادن قابلیتهایش نه تنها در یک شرکت بزرگ استخدام شد بلکه از بزرگترین شرکت جهان نیز برایش دعوت به کار دادند، چون آنجا ضابطه کاری خیلی خوب حکمفرماست دقیقا مانند کشور خودمان!!!! 😀

اواسط هفته قبل متوجه شدم پدر همسر دوستم که به خود ایشان هم ارادت دارم فوت کرده
5 شنبه برای عرض تسلیت به آنجا رفتم ، و جدا از تاثر بسیار، یاد تمامی از دست رفتگان خودمان را نیز کردیم
پدر بزرگ و مادر بزرگ ها، پسرخاله، و بیشتر از همه ، دایی عزیزم که جاش خیلی خالیه و خیلـــــــــــــــی
جمعه سری به کوه زدم و نکته مهم آن کشف تعداد بسیاری استعداد بود که در بین راه محقق گردید
کوه که میرم خیلی بهم میسازه و از خیلی از افکارم خارج میشم
شنبه هم روزی بود پر از خواب و خستگی ، گردش زیبایی هم داشتم و خاطره ای زیباتر
یک شنبه ، خیلی از سر کار رفتن در روزهای عید بدم میاد اما متاسفانه باز هم یک عید دیگر شیفت کاریم بود
شیفت کاری روزهای تعطیل اصلا بهم نمیسازه، نمیدونم چرا بعد از شیفت کل هفته کسلم و اعصابم داغونه
حالا یه چیز مشترک بگم از کل هفته؛ کل هفته یه آهنگ داره توی کله ام میپیچه
دیگه اینقدر پخش شده گاهی حس می کنم که یه هدفون مخفی توی گوشمه
میخونه:

مستی هم درد منو دیگه دوا نمی کنه
غم با من زاده شده منو رها نمیکنه
منو رها نمیکنه،منو رها نمیکنه

واقعا منو رها نمیکنه

شب که از راه میرسه
غربتم باهاش میاد
توی کوچه های شب
با صدای پاش میاد

شبهای تنهایی، صدای پاشو بیشتر حی میکنم ، مخصوصا دو هفته اخیر!!!

من غمای کهنمو بر می دارم
که توی میخونه ها جا بزارم
می بینم یکی می یاد از میخونه
زیر لب مستونه آواز می خونه

اما من نمیتونم برم میخونه خودم، کمی باهاش قهرم و شاید بگم با خودم قهرم
دلم براش تنگ شده اما نمیتونم برم، دروغ نگم دوبار تا دم درش رفتم اما رام نداد و نطلبید
مخصوصا اخیرا براش گلدسته های جدیدی زدن خیلی کلاس میزاره،
دیگه کلاسش به من نمیخوره ، بالا شهری شده و ظاهر اونارو پیدا کرده

مستی هم درد منو دیگه دوا نمیکنه
غم با من زاده شده منو رها نمیکنه
منو رها نمیکنه ، منو رها نمیکنه

شاید برم پیش میخونه هشتم، با اینکه آدم مذهبی ای نیستم اما برای میخونه هشت دلم خیلی تنگ شده

گرمی مستی میاد توی رگهای تنم
می بینم دلم می خواد با یکی حرف بزنه

من هم دلم میخواد

کی میاد به حرفای من گوش بده
آخه من غریبه هستم با همه

آیا فریاد رسی نیست؟؟؟؟

یکی آشنا میاد به چشم من
ولی از بخت بدم اونم غمه
ولی از بخت بدم اونم غمه

بخت بد من هم همینطور شده

مستی هم درد منو دیگه دوا نمیکنه
غم با من زاده شده منو رها نمیکنه
منو رها نمیکنه ، منو رها نمیکنه

هشتمی تو لااقل منو دعوت کن و به سمت خودت ببر

خسته از هرکی که بود
خسته از هرکی که هست
راه میفتم که برم
مثل هر شب مست مست

مثل هر شب!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

باز دلم مثل همیشه خالیه
باز دلم گریه تنهایی می خواد

اما اینجا ابریست اما بارون نمیاد

بر میگردم تا ببینم کسی نیست
میبینم غم داره دنبالم میاد
میبینم غم داره دنبالم میاد

نیا به دنبالم ای ….

مستی هم درد منو دیگه دوا نمیکنه
غم با من زاده شده منو رها نمیکنه
منو رها نمیکنه ، منو رها نمیکنه

و این داستان ادامه دارد

مستی هم درد منو دیگه دوا نمی کنه
غم با من زاده شده منو رها نمیکنه
منو رها نمیکنه،منو رها نمیکنه

شب که از راه میرسه
غربتم باهاش میاد
توی کوچه های شب
با صدای پاش میاد

من غمای کهنمو بر می دارم
که توی میخونه ها جا بزارم
می بینم یکی می یاد از میخونه
زیر لب مستونه آواز می خونه

مستی هم درد منو دیگه دوا نمیکنه
غم با من زاده شده منو رها نمیکنه
منو رها نمیکنه ، منو رها نمیکنه

گرمی مستی میاد توی رگهای تنم
می بینم دلم می خواد با یکی حرف بزنه

کی میاد به حرفای من گوش بده
آخه من غریبه هستم با همه

یکی آشنا میاد به چشم من
ولی از بخت بدم اونم غمه
ولی از بخت بدم اونم غمه

مستی هم درد منو دیگه دوا نمیکنه
غم با من زاده شده منو رها نمیکنه
منو رها نمیکنه ، منو رها نمیکنه

خسته از هرکی که بود
خسته از هرکی که هست
راه میفتم که برم
مثل هر شب مست مست

باز دلم مثل همیشه خالیه
باز دلم گریه تنهایی می خواد

بر میگردم تا ببینم کسی نیست
میبینم غم داره دنبالم میاد
میبینم غم داره دنبالم میاد

مستی هم درد منو دیگه دوا نمیکنه
غم با من زاده شده منو رها نمیکنه
منو رها نمیکنه ، منو رها نمیکنه

 

نمیدونم این شعر رو قبلا توی پستهام دارم یا نه و حتی نمیخوام ببینم هست یا نه .
دوباره دوست دارم پستش کنم

دیروز اتفاق افتاد:
تازه سوار ماشین شده بودم ، مثل همیشه دیر وقت و تنها
حرکت کردم و اول از همه ضبط ماشین رو روشن کردم
“کاکولی” رو که دو روزه دارم تیکه تیکه گوش میدم ادامه میده
و حال آخرین آهنگ کاکولیه که داره پخش میشه

حرکت به سمت جلوست اما فکر به سمت عقب داره میره

خستهء خستهء خسته دل من
کـُنج تنهائی نشسته دل من
دل من دل من
بس که از عالم و آدم بدی دید
در به روی همه بسته دل من
دل من دل من

 

پشت چراغ قرمز رسیدم ، به دوستی sms میزنم که “پشت فرمونم
و نمیتونم جواب smsاش رو بدم” و سرمو تکه میدم به پشتی صندلی
و همچنان به دلکم گوش میدم ، با بوق ماشین پشتی به حال بر میگردم
و آنقدر آهسته میرم که چراغ قرمز بعدی را هم پشت چراغ قرمز می مانم

و این آهنگ مجدد پخش می شود ، 120 ثانیه وقت که به راحتی گوش بدم

دلکم وای دلکم ،دلکم وای دلکم
دلکم عادت بچه هارو داشت
با یه ذره عاطفه، دنیارو داشت
به یه قطره اشک اگر که میرسید

گردن توان نگاه داشتن سر را ندارد و سُر میخوره روی سری صندلی ماشین

تو خیالش گنج هفت دریا رو داشت
دلکم ،دل من

صندلی هم توان این سر را ندارد و آنرا به سمت درب می چرخاند

هرچه مهربونی کرده دل من
خودشو قـربونی کرده دل من
دلکم ،دل من

نگاهم با نگاهی تلاقی می کند
دختری سفید چهره ، چشمانی روشن ، شالی به رنگ تیره، با موهای فرفری قهوه ای رنگ در ماشین کناری به تنهایی صندلی عقب نشسته
انگار صندلی او هم توان نگاه داشتن سرش را نداشت چون قاب شیشه ماشین سرش را نگاه داشته بود

دلکم وای دلکم ،دلکم وای دلکم
دلکم وای دلکم ،دلکم وای دلکم

او هم داشت با آهنگ همنوایی می کرد
او هم داشت با آهنگ به عقب می رفت
او هم داشت با آهنگ خاطره مرور میکرد
او هم داشت با آهنگ خاطره می ساخت
او هم داشت با آهنگ بارانی می شد
او هم داشت با آهنگ به حال دلش افسوس می خورد
او هم داشت با آهنگ به حال خودش افسوس می خورد
او هم داشت با آهنگ  …………………………………….

و این 120 ثانیه متفاوت بود از خیلی از این 120 ثانیه ها
دو نفر با عدم شناخت از هم
بدون کلمه حرفی
بدون هیچ ارتباطی
با نگاه ارتبـــــــــــــــــــــاطی پیدا کردند
و با نگاه با هم همدردی کردند

و باز بوق ماشین پایان این 120 ثانیه را اعلام کردند
و باز خوانده شد:

خستهء خستهء خسته دل من   /    کـُنج تنهائی نشسته دل من

خسته ی خسته ی خسته دل من
کنج تنهایی نشسته دل من
بسکه از عالم و آدم بدی دید
در به روی همه بسته دل من
دل من
دل من
دددددددددددددددددددددددددددل من

دلکم وای دلکم
دلکم وای دلکم

دلکم عادت بچه ها رو داشت
با یه ذره عاطفه دنیا رو داشت
به یه قطره اشک اگر که می رسید
تو خیالش گنج هفت دریا رو داشت

هر چه مهربونی کرده دل من
خودشو قربونی کرده دل من
دلکم
دل من

دلکم وای دلکم …
دلکم  وای دلکم …
دلکم وای دلکم ……

 

 

دلکم

 

و بعد از نوشتن پست دیدم که باز دلکم درد دل کرده بوده