مدتیه که شعری از استاد شیون فومنی توی مغزم داره تکرار میشه
دیگه کار به اونجا کشیده که همه جا زمزمش می کنم
دلایلی داره که اگر اجازه بدین محفوظ بمونه
اما میخوام اینجا اون بخش از شعر رو که میخونم بنویسم تا خونده بشه!!!
البته بطور کاملش رو در انتهای درددل آوردم
من درختمه ، ریشه سختمه
ریشه سختمه ، تا درختمه
من درختمه ولی می شاخه لس نیه
هر چیه می مئوه
کلمیجین ، یا شیرین
دس برس نیه
قد وسی کشن
آنقدر کی دس تیشین
جه پا دراز تر ببه
اما ترجمه این بخش:
من درختم ، ریشه سختم
ریشه ام سخته تا درختم
من درختم ولی شاخه هام شل نیست
میوه ام هرچی هست
کال یا شیرین
قابل دسترس نیست
قد باید کشید
آنقدر که دستت از پاهات بلندتر بشه
در جاهایی از شعر می گه
تا زمانی کسی هست که حرفاتو گوش بده، با چوب حرف زدن بده
پس دوستان قد بکشین و سعی کنید چوب نباشید و با چوب حرف نزنید
من دخیل دبستنه ننم
من نگم درخت بی خود ِ ولی
تا ایسه او کس کی تی گبانه گوشده
چوب ِ امره درد دیل کودن بده
سرنیویشت ا َن نیه کی دست تیشین
تی پوشت فنرسه
پور دووی تره چاروق ننه
زندگی دکش فاکش تی شأنه بَشکنه
سرنیویشت انم نیه کی چا کنان امره
من کینار بَیم
زرد گوش ببم
بمرده موش ببم
هو جور کی پئر میشین به بار بومأ بو
بار بَیم
وقتی کی تمام فیکر و ذیکر تیشین ،
هن بوبه
کی من چی وستی ماشین ِ اتول نگم
پس چی کی می کوهنه بستی نو نبه
می کار برو برو نبه
ای برار ای خاخور
تور بخوردی گالش فسنجون زنی
من چوطور تنم نوخورده مست ببم
من خَیم هو جور بگم کی قهر کودی
می پئر سَفره سر
هیچ دنی چیه
شعر یعنی درد دیل
ناقلن مره ا َتو نومود دره
دس کلا ، شیب زئن ، هو کودن
توفیری مره نأره
من می حرفأنه زنم
تو تنی می درد دیلَ گوشَدی
یا بیشی تی زرده گاوه آب بَدی
من درختمه ، ریشه سختمه
ریشه سختمه ، تا درختمه
من درختمه ولی می شاخه لس نیه
هر چیه می مئوه
کلمیجین ، یا شیرین
دس برس نیه
قد وسی کشن
آنقدر کی دس تیشین
جه پا دراز تر ببه
من نگفتم آسمان کون سوراخأ بوسته
من بکفتمه
من تویم ، ولی منم نیم
ناز تیشین مره بَیه
تو اگر خودا ببی
من از تو کم نیم
درد دل با صدای استاد شیون فومنی
شیون فومنی – درد دل
