من که می میرم، چرا با عشق و با ایمان نمیرم
تا برای سر زمینم، میهنم، ایران نمیرم
آرزو دارم شود خاک وطن آرامگاهم
تا میان کشوری بیگانه سر گردان نمیرم
هر وجودی دیر و زود ای میهنم میرد ولی
با تو پیمان بسته ام جز بر سر پیمان نمیرم
من که می میرم چرا با عشق و با ایمان نمیرم
تا برای سر زمینم، میهنم، ایران نمیرم
ایــــران ای سـرای مـن
خـاکـت طـوطیــای مـن
جاویــــدان بهشت مـن
عشقت کیمیـــای مـن
ای سـرزمیـن بیــــکران
ای یــادگـار عــاشقــان
ای خفتـه در میـان تــو
در قــلب مهــربــان تــو
هــزاران شهیـد بی گنــاه نــوجــوان
هزار عاشق گذشته در رهت ز جان
ایــــران ای سـرای مـن
خـاکـت طـوطیــای مـن
جاویــــدان بهشت مـن
عشقت کیمیـــای مـن
ای تخت جــاودان جــم
ای ارگ بیکـــــران بــــم
همچو هگمتـان پـایـدار
همچو بیستون استوار
خاک عاشقان بی قرار
ای دیــار مهــر و افتخـار