لنگرود (اَمان خوام بوشوم رشت)

اَمان خوام بوشوم رشت

لنگرود مو اِیسام لِه لِه کو دیاره
خانه یِ همسایه نقش و نگاره
سوته لاکوی ایسا یدونه می یاره
اولی ماه مونا دومی ستاره
سومی بوده بو می دیله کاره
امان خوام بوشوم رشت خوام بوشوم رشت
بمام تا لنگرود می طالع برگشت
بکار ورزای بکار ورزای تی شوشان گول اناره
دوعا بوکون تی صاحیب یار بگیره یار بگیره
تی شاخا دوره طلا بگیره
اَمان خوام بوشوم رشت خوام بوشوم رشت
بمام تا لنگرود می طالع برگشت

ای وای میخواهم به رشت بروم

در لنگرود هستم در روستایی به نام لیلا کوه
منزل همسایه من قشنگ و دیدنی است
سه دختر در آنجا زندگی می کنند که دلم در گرو یکی از آن هاست
بزرگترین آن ها به زیبایی مهتاب است و دومی همچون ستاره است
سومی دلربایی هایی کرده که دلم او را می طلبد
امان…می خواهم به رشت بروم…می خواهم به رشت بروم
رسیدم به لنگرود طالع من برگشته
زمین را شیار کن ای گاو نر. چوبی که تو را با آن می نوازم از چوب انار است
دعا کن صاحب تو یارش را به دست آورد
دور شاخ های تورا طلا بگیرد
امان…می خواهم به رشت بروم…می خواهم به رشت بروم
رسیدم به لنگرود طالع من برگشت