مادرها همیشه می بخشند

پدرها همیشه می بخشند

چون فرزندیم

آرامشی داره صدات که دردمو کم میکنه
چیزی بگو حرفای تو بدجوری خوبم میکنه

تو طرف من باش من عشقمو ثابت میکنم
صد بار برگردم عقب باز انتخابت میکنم

اگه میخوای برو ولی وقتی من اینجا نیستم
من خونه باشم شک نکن بازم جلوت وامیستم

قبول کن که عاشقت اونم اینجوری که منم
واسه نگه داشتنت به هر چیزی چنگ میزنم

بارونی که میباره از چشمامه
دلگیرم از هر کی که تو دنیامه
همیشه وقتی اینجوری داغونم
تو رو به راهم میکنی میدونم

بارونی که میباره از چشمامه
دلگیرم از هر کی که تو دنیامه
دلگیرم از هر کی که تو دنیامه

بارونی که میباره از چشمامه
دلگیرم از هر کی که تو دنیامه
همیشه وقتی اینجوری داغونم
تو رو به راهم میکنی میدونم

بارونی که میباره از چشمامه
دلگیرم از هر کی که تو دنیامه
دلگیرم از هر کی که تو دنیامه

یه جوری با یه حالتی
داری نگاهم میکنی
که بدتر از اینم بشم
تو رو به راهم میکنی

تو خوب میشناسی منو
قلب من خیلی سرکشه
چیکار میکنی که
با یه جمله آروم بشه

یه جمله آروم بشه
یه جمله آروم بشه

بارونی که میباره از چشمامه
دلگیرم از هر کی که تو دنیامه

همیشه وقتی اینجوری داغونم
تو رو به راهم میکنی میدونم
بارونی که میباره از چشمامه
دلگیرم از هر کی که تو دنیامه
دلگیرم از هر کی که تو دنیامه

ز دست “لاین” و “وایبر” هر دو فریاد!
که ما را بد رقم کردند معتاد!
امان از “واتساپ” و “بی تالک” و “تانگو”
“اینستاگرام” که دیگر کرده بیداد..

چنان درگیر دنیای مجازیم
که دنیای حقیقی رفت از یاد

چه شد آن گوشیای ساده ی قبل؟
“اریکسون” ، “موتورلا” روحتان شاد!

ز “نوکیا” و آن “یازده دو صفرش”
گرفته تا به “شصت و شیش، هشتاد”!

چو آمد “اندرویید” و “سیم بی ان” رفت
برفت از دست دیگر، وقته آزاد..

چنان درگیر “استاتوس” و “پستیم”
که در “پیس” و “کپی” گشتیم استاد!

مدیر خانه و شغلم کمم بود!
مدیر این گروهم گشت مازاد!!!!

از آن روزی که گوشی گشت تعویض!
شدم بنده پنیر و همسرم کارد!!

اگر چه صد فرند ” اد کرده” مارا
“بلاک” زندگی گشتیم: ای داد ..

خودم دانم نصیحت کار من نیست
“که خرما خورده را منع است ایراد”

تلف کردم همه وقتم به این شعر
“گروپی” تازه آن سو گشت ایجاد

هزاران “پی ام” ناخوانده را من
کنون باید بخوانم: اوه.. مای گاد…!!!