میونه این همه سرگردونی دله من گرفته ماه پیشونی
بیا باز دوباره بی تابم کن منو تو رنگه چشات خوابم کن

نگو قصه آخرش مرگه منه داره چشمات منو آتیش میزنه
نگو از تلخیه دنیا سیرم نگو میرم نگو که میمیرم

ای گل بهارم دشت لاله زارم قلبه داغدارم سنگ بی مزارم
درد موندگارم روز ناگوارم زخم بی شمارم زهر روزگارم

خنده هامو با تو از نو ساختم باز به حرفایه تو دل میباختم
میونه این همه سرگردونی اومدم تو قلبه تو مهمونی

بیستونه قلبمو میکندم شکل خنده هات شدم میخندم
چشات از صد تا غزل بهتر شد خنده هات غنچه ولی پرپر شد

ای گل بهارم دشت لاله زارم قلبه داغدارم سنگ بی مزارم
درد موندگارم روز ناگوارم زخم بی شمارم زهر روزگارم