امروز رفتم دزدی
دزدی هم گاهی مزه میده
آی ی ی ی ی مزه میده
تو فیس بوک داشتم دل دل میکردم
دیدم یکی خیلی چیزا گذاشته
نوشته هاش و عکساشو دزدیدم
بهش نگفتم
شما بخونین بعد بهش میگم دزدیدمشون
آخر سر هم بازم یه شعرو براتون نوشتم
اینبار از یه خواننده دیگه که خیلی گوش میدم
کسی هست درین شهر هواخواه نگاهت نشسته است نگاهی غریبانه به راهت مبادا که نیایی
عشق با روح شقایق زیباست , عشق با حسرت عاشق زیباست , عشق با نبض دقایق زیباست ,
عشق با زهر حقایق زیباست , عشق با در حسرت دیدار تو بودن زیباست
رسم این قوم عجیب است بیا برگردیم
قصد این قوم فریب است
بیا برگردیم
آنکه یک روز دلم را به نگاهش دادم
خنده اش سرد و غریب است
بیا برگردیم
عشق بازیچه شهر است ولی
در دل من دفتر عشق نجیب است
بیا برگردیم
بی تو بودن کار من نیست ، تا دلت نرفته برگرد
تو در قلب منی و من درقلب تو همین کافیست
فاصله معنایی ندارد مگر عشق چیست
یاد اون لیوان چاییم افتادم یادته ؟
یه حبه قند داشت اونم یادته ؟
فکر کن که یادم بره دقیقا مثل الان زندگی من که تو قندشی
الان خیلی وقت پریدی توش بیخودی که انقده شیرین نشده
معنای زنده بودن من با تو بودن است
بی بهونه دوست دارم ، پس باز دنبال دلیل نگرد
کاش می شد غصه را زنجیر کرد
ذره های عشق را تکثیر کرد
کاش می شد زخم را مرحم شویم
یار و غمخوار و انیس هم شویم
کاش می شد بر خلاف سرنوشت
قسمت و تقدیر را از سر نوشت
کاش می شد چشم و دل را باز کرد
نغمه ها ی دوستی را ساز کرد
کاش می شد عشق را آغاز کرد
بی خیال از هر غمی پرواز کرد
خواهر کوچکم از من پرسید پنج وارونه چه معنا دارد ؟ بغلش کردم و بوسیدم و با خود گفتم بعدها وقتی غم ، سقف کوتاه دلت را خم کرد ،
بی گمان می فهمی پنج وارونه چه معنا دارد
گاهی وقتها چقدر ساده عروسک میشویم نه لبخندمیزنیم نه شکایت میکنیم
فقط احمقانه سکوت میکنیم
دنیا مثل بازی گل یا پوچه , با تو گله بی تو پوچه
من رقص دختران هندی را بیشتر از نماز خواندن پدر و مادرم دوست دارم . زیرا آنان از سر عشق می رقصند اما اینان از سر ترس
یک روز میبوسمت فوقش خدا منو میبره جهنم ! فوقش میشم ابلیس !
اون وقت تو هم به خاطر اینکه یه ابلیس تو رو بوسیده جهنمی میشی !
جهنم که اومدی من اونجا پیدات میکنم و دور از چشم خدا هر روز میبوسمت !
وای
خدا چه بهشتی میشه جهنم
سهم من از بهشت ، یک لحظه آغوش توست
مرا گر لذت دنیا ببخشند برابر با نگاه مادرم نیست
راه داشتن هر چیزی درک واقعیت از دست دادن آن است
بخون امشب تا منم بتونم گریه کنم
تا بتونم با تو بخونم گریه کنم
می خوام آتیش بگیرم داره سوز نِی میاد
دِلم از غُصه پره که رفته ، کِی میاد
نمی دونم که چی شد چرا از من رَنجید
جای این بی مهری کاش من و می فهمید
مـُردم از زخم هایی که خوردم از تنهایی
کمکم کن ای دوست مردم از تنهایی
واسه خاطر خدا اون و برگردون و
شاد کن خاطره این دل سرگردون و
نه دیگه به روم نیار که چی اومد به سرم
نگو خاطرخواهی چه گُلی زد به سرم
یا به لیلا برسون این دله مجنون و
یا مداوا کن این درده بی درمون و
مُردم از زخم هایی که خوردم از تنهایی
کمکم کن ای دوست مردم از تنهایی
واسه خاطر خدا اون و برگردون و
شاد کن خاطره این دِل سرگردون و
من اسیرم تو فقط لحظه مُردن من
می تونی وا کنی این یوغ از گردن من
من اسیرم تو فقط لحظه مردن من
می تونی وا کنی این یوغ از گردن من
“پاییز که میشد دلم شور میزد. میترسیدم ژاکت یکی از همکلاسی هایم را پوشیده باشم”
