لالا لالا گل زیره
دلم پیش دلت گیره

لالا لالا گل سنجد
بریم باهم، گوشه ای دنج

لالا لالا گل سنبل
غزل خونت شم، همچون بلبل

لالا لالا گل سوسن
لبم بوسی، لبت بوسم

لالا لالا گل لاله
تو خود می، من پیاله

لالا لالا گل پر پر
نبینی غم، نبینی درد

لالا لالا گل بی تاب
هر جا هستی، خدا همرات

میخوام یه قلک بسازم از دلم
حواسمو جمع کنم و یه روزی به وقتش
که پر شد،
بشکنمش و آبروی عشقو بخرم!

میخوام یه قلک بسازم از دلم،
که وقتی
که صبح شد،
که رد شد،
تمام بد دلی ها
تمام دل خوری ها…
تموم لحظه هایی،
که سر شد،
به ترس و به وحشت،
از این که یار نباشه،
رفیق و پا نباشه،
به عهدش وفا نباشه

همه تلخیا رو بقچه کنم و دور بریزم
جای عشقو تو دل وا کنم و
آبروی عشقو بخرم!

میخوام یه قلک بسازم از دلم
خاطره های خوب و سوا کنم و جیرینگی
توی دلش بریزم!

یه روزی که پر شد قلکم،
از همه
خاطراتت،
نگاهت،
کلامت،
مرامت،
اونوقت بدجور میشم اسیر و رامت…

چادرمو سر میکشم، سُرمه میکشم به چشمام،
خنده رو میشونم رو لب هام، پاشنه ها رو ور میکشم،
رَوونه میشم به بازار،
به جایی که عشق و عاشقی حراجه

عاشقا شدن یه دلّال
همه حالشون خرابه،
آخ
رونق کارشون کساده!

میونِ این آشفته بازار
من یکی
به یادت،
به عشقت،
فارغ از قیمت و گرونی
به امیدی که مهربونی،
آی اومدی که بیای و بمونی

این دلو به پات میشکنم
هرچی توش دارمو میریزم،
رو سنگ فرش بازار و
آبروی عشقو میخرم…

نفس کشیدن سخته تو رو ندیدن سخته
تو پیچ و تاب عاشقی به تو رسیدن سخته

نفس کشیدن سخته تو رو ندیدن سخته
تو پیچ و تاب عاشقی به تو رسیدن سخته

منو به غمام سپردی همه آرزومو بردی
همه جا اسمتو بردم یه بار اسممو نبردی

واسه ی شب زمستون همه هیزمو سوزوندی
واسه ی پنجره ی کور توی خونمون نموندی

نفس کشیدن سخته تو رو ندیدن سخته
تو پیچ و تاب عاشقی به تو رسیدن سخته

نفس کشیدن سخته تو رو ندیدن سخته
تو پیچ و تاب عاشقی به تو رسیدن سخته
منو به غمام سپردی همه آرزومو بردی
همه جا اسمتو بردم یه بار اسممو نبردی

واسه ی شب زمستون همه هیزمو سوزوندی
واسه ی پنجره ی کور توی خونمون نموندی

نفس کشیدن سخته تو رو ندیدن سخته
تو پیچ و تاب عاشقی به تو رسیدن سخته

نفس کشیدن سخته تو رو ندیدن سخته
تو پیچ و تاب عاشقی به تو رسیدن سخته

بارون که زد چترت فراموشت نشه عشقم
پاییز که شد، غصه هم آغوشت نشه عشقم

دورم ازت هر ثانیه دلواپست می‌شم
سرما رفیق راه و تن‌پوشت نشه عشقم

دل کندنت هر روز دنیامو تکون می‌ده
این خونه بی تو روی دستم داره جون می‌ده

این پنجره هیچی واسه دیدن تو قابش نیست
از وقتی رفتی سایه تو داره نشون میده، ای عشق

هر روز تکرار یه حس تلخ و بیماره
هر شب تمام خاطراتم روی تکراره

چترت پیشم جا مونده و یاد تو می‌افتم
خواستم فراموشت کنم بارون نمی‌ذاره

بارون که زد چترت فراموشت نشه عشقم
پاییز که شد، غصه هم آغوشت نشه

دورم ازت هر ثانیه دلواپست می‌شم
سرما رفیق راه و تن‌پوشت نشه عشقم

دل کندنت هر روز دنیامو تکون می‌ده
این خونه بی تو روی دستم داره جون می‌ده

این پنجره هیچی واسه دیدن تو قابش نیست
از وقتی رفتی سایه تو داره نشون می‌ده ای عشق

سکوت میکنم که این سکوت منطقی تره
که الکل نگاه تو یواش داره میپره

نه مست میکنی من و نه درک میکنم تورو
و من کنار تو گمم و از کنار من برو

همیشه بی اثر ترین تلاش من گلایه شد
دلم گرفته بود و این کلامها کنایه شد

همیشه عاقبت خودم شکستمو فنا شدم
خراب و مست و بی رمق وبال کوچه ها شدم

من از نبود تو پرو به این کلافگی دچار
مترسک رها شده میون چوبه های دار

نگاه بی تفاوتت به حجم سرد چشم من
جنون مشت و آینه قبول میکنم بزن

همیشه بی اثر ترین تلاش من گلایه شد
دلم گرفته بود و این کلامها کنایه شد

همیشه عاقبت خودم شکستمو فنا شدم
خراب و مست و بی رمق وبال کوچه ها شدم

من از نبود تو پرو به این کلافگی دچار
سکوت میکنم که این سکوت منطقی تره