گلایه

سکوت میکنم که این سکوت منطقی تره
که الکل نگاه تو یواش داره میپره

نه مست میکنی من و نه درک میکنم تورو
و من کنار تو گمم و از کنار من برو

همیشه بی اثر ترین تلاش من گلایه شد
دلم گرفته بود و این کلامها کنایه شد

همیشه عاقبت خودم شکستمو فنا شدم
خراب و مست و بی رمق وبال کوچه ها شدم

من از نبود تو پرو به این کلافگی دچار
مترسک رها شده میون چوبه های دار

نگاه بی تفاوتت به حجم سرد چشم من
جنون مشت و آینه قبول میکنم بزن

همیشه بی اثر ترین تلاش من گلایه شد
دلم گرفته بود و این کلامها کنایه شد

همیشه عاقبت خودم شکستمو فنا شدم
خراب و مست و بی رمق وبال کوچه ها شدم

من از نبود تو پرو به این کلافگی دچار
سکوت میکنم که این سکوت منطقی تره