یه دوست معمولی وقتی می آید خونت، مثل مهمون رفتار میکنه.
یه دوست واقعی درِ یخچال رو باز میکنه و از خودش پذیرایی میکنه.
یه دوست معمولی هرگز گریه تو رو ندیده.
یه دوست واقعی شونه هاش از اشکای تو خیسه.
یه دوست معمولی اسم کوچیک پدر و مادر تو رو نمی دونه.
یه دوست واقعی اسم وشماره تلفن اون هارو تو دفترش داره.
یه دوست معمولی یه دسته گل واسه مهمونیت می آره.
یه دوست واقعی زودتر میآد تا بهت کمک کنه و دیرتر می ره تا به کمکت همه جارو جمع و جور کنه.
یه دوست معمولی متنفره از این که وقتی رفته که بخوابه بهش تلفن کنی.
یه دوست واقعی میپرسه چرا یه مدته طولانیه که زنگ نمی زنی؟
یه دوست معمولی ازت میخواد راجع به مشکلاتت باهاش حرف بزنی.
یه دوست واقعی ازت میخواد که مشکلات را حل کنه.
یه دوست معمولی وقتی بین تون بحثی میشه دوستی رو تموم شده میدونه.
یه دوست واقعی بهت بعد از یه دعواهم زنگ میزنه.
یه دوست معمولی همیشه ازت انتظار داره.
یه دوست واقعی میخواد که تو همیشه رو کمکش حساب کنی.
یه دوست معمولی این حرف های منو میخونه و فراموش میکنه.
یه دوست واقعی اونو واسه همه میفرسته.
یک دوست معمولی از درونت بی خبره.
یک دوست واقعی سعی میکنه درونتو بفهمه.

 

آخر ز داغ تو خـــون گــــــــریه مـی کنم
در خود شکستم و به برون گریـــه میکنم
 

یک روز و هفته یا که به سالی نبوده داغ
عمریست من به داغ قـــرون گریه میکنم
 

عقلم به عشق برد و به تیغـــم جواب داد
از عشق تا به عمق جــــنون گریه میکنم
 

حیف است گریه گاه نشــستن به پیش تو
دور از تو خرد و خسته کنون گریه میکنم
 

تا بسته راه بغـــــــض من این ماتم درون
کم بود ناله تا که فــــــــــزون گریه میکنم
 

دیگر نه خنده می زند این روی غمگسار
بر هیکل ستم کــــــش دون گریــــه میکنم
 

سرخ است گرچه باز دو چشمانم از فراق
من بر امـــــــید خوار و زبون گریه میکنم

 

 

حالا با من یک قهوه میخوری؟