میونه این همه سرگردونی دله من گرفته ماه پیشونی
بیا باز دوباره بی تابم کن منو تو رنگه چشات خوابم کن

نگو قصه آخرش مرگه منه داره چشمات منو آتیش میزنه
نگو از تلخیه دنیا سیرم نگو میرم نگو که میمیرم

ای گل بهارم دشت لاله زارم قلبه داغدارم سنگ بی مزارم
درد موندگارم روز ناگوارم زخم بی شمارم زهر روزگارم

خنده هامو با تو از نو ساختم باز به حرفایه تو دل میباختم
میونه این همه سرگردونی اومدم تو قلبه تو مهمونی

بیستونه قلبمو میکندم شکل خنده هات شدم میخندم
چشات از صد تا غزل بهتر شد خنده هات غنچه ولی پرپر شد

ای گل بهارم دشت لاله زارم قلبه داغدارم سنگ بی مزارم
درد موندگارم روز ناگوارم زخم بی شمارم زهر روزگارم

بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید در این عشق چو مردید همه روح پذیرید
بمیرید بمیرید وزین مرگ مترسید کز این خاک برآیید سماوات بگیرید

بمیرید بمیرید وزین نفس ببرید که این نفس چو بندستو شما همچو اسیرید
یکی تیشه بگیرید پی حفره ی زندان چو زندان بشکستید همه شاه و امیرید

بمیرید بمیرید به پیشه شه زیبا بر شاه چو مردید همه شاه و شهیدید
بمیرید بمیرید وزین ابر برآیید چو زین ابر برآیید همه بدر منیرید

بمیرید بمیرید وزین مرگ مترسید کز این خاک برآیید سماوات بگیرید
بمیرید بمیرید وزین نفس ببرید که این نفس چو بندستو شما همچو اسیرید

یکی تیشه بگیرید پی حفره ی زندان چو زندان بشکستید همه شاه و امیرید

بمیرید بمیرید به پیشه شه زیبا بر شاه چو مردید همه شاه و شهیدید
بمیرید بمیرید وزین ابر برآیید چو زین ابر برآیید همه بدر منیرید

بمیرید بمیرید وزین مرگ مترسید کز این خاک برآیید سماوات بگیرید
بمیرید بمیرید وزین نفس ببرید که این نفس چو بندستو شما همچو اسیرید

اَمان خوام بوشوم رشت

لنگرود مو اِیسام لِه لِه کو دیاره
خانه یِ همسایه نقش و نگاره
سوته لاکوی ایسا یدونه می یاره
اولی ماه مونا دومی ستاره
سومی بوده بو می دیله کاره
امان خوام بوشوم رشت خوام بوشوم رشت
بمام تا لنگرود می طالع برگشت
بکار ورزای بکار ورزای تی شوشان گول اناره
دوعا بوکون تی صاحیب یار بگیره یار بگیره
تی شاخا دوره طلا بگیره
اَمان خوام بوشوم رشت خوام بوشوم رشت
بمام تا لنگرود می طالع برگشت

ای وای میخواهم به رشت بروم

در لنگرود هستم در روستایی به نام لیلا کوه
منزل همسایه من قشنگ و دیدنی است
سه دختر در آنجا زندگی می کنند که دلم در گرو یکی از آن هاست
بزرگترین آن ها به زیبایی مهتاب است و دومی همچون ستاره است
سومی دلربایی هایی کرده که دلم او را می طلبد
امان…می خواهم به رشت بروم…می خواهم به رشت بروم
رسیدم به لنگرود طالع من برگشته
زمین را شیار کن ای گاو نر. چوبی که تو را با آن می نوازم از چوب انار است
دعا کن صاحب تو یارش را به دست آورد
دور شاخ های تورا طلا بگیرد
امان…می خواهم به رشت بروم…می خواهم به رشت بروم
رسیدم به لنگرود طالع من برگشت

ابر میبارد و من میشوم از یار جدا چون کنم دل به چنین روز ز دلدار جدا
ابر و باران و منو یار ستاده به وداع من جدا گریه کنان ابر جدا یار جدا
ای مرا در سر هر موی به زلفت بندی ای مرا در سر هر موی به زلفت بندی
چه کنی بند ز بندم همه یکبار جدا همه یکبار جدا …

دیده از بهر تو خون بار شده ای مردم چشم دیده از بهر تو خون بار شده ای مردم چشم
مردمی کن مشو از مردمی کن مشو از دیده خون بار جدا
ابر میبارد و من میشوم از یار جدا چون کنم دل به چنین روز ز دلدار جدا
ابر و باران و منو یار ستاده به وداع من جدا گریه کنان ابر جدا یار جدا

خالیه جای تو
بستم پر و بال تو
که نری من دورت
باشم بگردم

تو دلت میخواست بری
گم شدی تو این شبا
از کجا پیدات کنم
کجا دنبالت بگردم

دیوونه م کردی تو آخه چیو آتیش میزنی
هر چقد دور میشی بازم تو بهم نزدیک تری

با تو آخه دیگه عقلم از توی این سر پرید
مثل باد و مثل بارون رفتی سریع

دیوونه م کردی تو آخه چیو آتیش میزنی
هر چقد دور میشی بازم تو بهم نزدیک تری

با تو آخه دیگه عقلم از توی این سر پرید
مثل باد و مثل بارون رفتی سریع

خالیه جای تو پیشم من میترسم تا ابد طاقت نیارم
عالیه اگه تو باشی من به این دوری دیگه اصلا عادت ندارم

دیوونه م کردی تو آخه چیو آتیش میزنی
هر چقد دور میشی بازم تو بهم نزدیک تری

با تو آخه دیگه عقلم از توی این سر پرید
مثل باد و مثل بارون رفتی سریع

دیوونه م کردی تو آخه چیو آتیش میزنی
هر چقد دور میشی بازم تو بهم نزدیک تری

با تو آخه دیگه عقلم از توی این سر پرید
مثل باد و مثل بارون رفتی سریع