به قربون صدای عشق و گیسوی بد اقبالش
دلم از مو بریده بی هوا افتاده دنبالش

به قربون صدای عشق و گیسوی بد اقبالش
دلم از مو بریده آی دلم از مو بریده
بی هوا افتاده دنبالش

به دست امن یار من پرنده اعتماد میکرد
شنیدن صداش انگار عمر منو زیاد میکرد

مثال قاصدک تو باد نکنه بی دفاس یارم
نمیومد به چشماس خب یعنی الان کجاس یارم

نصیبم از رخ ماهش به جز بغض غروبی نیست
دریغا بخت ما انگار امانت دار خوبی نیست

حسود به ما شبیخون دل بی کس دل تنها
دیگه این یادگاری رو نمیشه پس گرفت از ما

بگو طعنه زدن مردم دل بی صاحب مارو
یه دم طاقت نمیاورد کسی مصائب مارو

نپرسیدم که اون چشما ادامه کدوم دریاس
قسم به اون نگاه مست قیامت تو همین دنیاس

به دست امن یار من پرنده اعتماد میکرد
شنیدن صداش انگار عمر منو زیاد میکرد

مثال قاصدک تو باد نکنه بی دفاس یارم
نمیومد به چشماس خب یعنی الان کجاس یارم

واسه سفرایی که دیگه نمیریم
عکسایی که قسمت نمیشه بگیریم

واسه هر یقینی که توانش شک نیست
واسه خاطره هایی که مشترک نیست

واسه وقتی که هردو بی اعتباریم
تماشاچی غیر از خودمون نداریم

وقتی التماسم نخورده به دردم
واسه انتقامی که جبران نکردم

میخوای باز بسورزم، میخوای کوه یخ شم
کمک کن کمک کن، خودمو ببخشم

واسه باوری که از این زندگی رفت
واسه عشقی که بی خداحافظی رفت

پشیمونی و این غم بی سر و تش
واسه حرفایی که نرسیده موقعش

واسه روزایی که تو قهرت اسیرم
تورو قد بوسیدنت پس میگیرم

تمومش کن این سال هاس از تو دورم
بدهکارمی این رفتنو به غرورم

میخوای باز بسورزم، میخوای کوه یخ شم
کمک کن کمک کن، خودمو ببخشم

درد یعنی غم داری بخندی به روت نیاری
درد یعنی دورت شلوغه و کسی نداری
درد یعنی تو خاک خودت غریب دیاری

درد یعنی شرمنده ی سفره ی بچه هاتی
درد یعنی بدهکار عمر و لحظه هاتی
درد یعنی دلتنگ دلیل خنده هاتی

من درد مشترکم منو فریاد کن
همدرد اگه نیستی گاهی ازم یاد کن
من از خودم بریدم و
به انتها رسیدم و
از هر غریب و آشنا پُرم

من درد مشترکم منو فریاد کن
همدرد اگه نیستی گاهی ازم یاد کن
من از خودم بریدم و
به انتها رسیدم و
از هر غریب و آشنا پُرم

درد نون و درد بی یاری
دردی که از آشنا داری
درد بی خوابی و بیداری
واسه فردات

باور اینکه خیلی تنهایی
وصله ی ناجور دنیایی
عمریه بیخودی تو رویایی
خالیه دستات

وقتی که دستِ بسته نشستی و خسته ای
حتی به غصه هات وابسته ای
زندگی تو این شرایط یعنی درد

وقتی که دستِ بسته نشستی و خسته ای
حتی به غصه هات وابسته ای
زندگی تو این شرایط یعنی درد

من درد مشترکم منو فریاد کن
همدرد اگه نیستی گاهی ازم یاد کن
من از خودم بریدم و
به انتها رسیدم و
از هر غریب و آشنا پُرم

من درد مشترکم منو فریاد کن
همدرد اگه نیستی گاهی ازم یاد کن
من از خودم بریدم و
به انتها رسیدم و
از هر غریب و آشنا پُرم

شبامون آخ که چه تاریک و چه سرده
دلامون جای غمه لونه درده
تورو بی من، منو دور از تو گذاشته
چی بگم؟ با من و تو دنیا چه کرده؟

آسمون با من و تو قهره دیگه
هر کدوم از ما تو یک شهر دیگه

تو دلم این همه غم جا نمیگیره
چی به جز غم داره این دل که اسیره
گفتی از یاد میره این غمها یه روزی
تو دلم ریشه دوونده دیگه دیره

آسمون با من و تو قهره دیگه
هر کدوم از ما تو یک شهر دیگه

تو میگی نامه نوشتی نرسیده
از تو یک خط یا نشون هیچکی ندیده
منم امشب واسه تو نامه نوشتم
اما اشکام همه رو نامه چکیده

آسمون با من و تو قهره دیگه
هر کدوم از ما تو یک شهر دیگه

 

خونشون، چه تاریک و چه سرده …  راستش این خونه رو خیلی ساله که دارم و هنوز اینجا یادگاریهامو میزارم

همیشه میام و یه یادگاری مینویسم و میرم اما میدونم دیگه مثل قدیما کسی نمیاد سر بزنه

یادش بخیر قدیما اینجا برو بیایی بود الان سوت و کوره

چیزایی مثل اینستا و تلگرام و لاین و …  در اومده !!!

کسی که سنگدله شاید، یه روزی مهربون بوده
شکستن اعتمادشو، وقتی خیلی جوون بوده

هر اندازه که میجنگه، بازم حس میکنه بس نیست
مثل تبعیده تنهاییش، که منتظر هیچکس نیست

شاید پلای برگشتو، خودش عمدا خراب کرده
هزار بار با سفید باخته، سیاهو انتخاب کرده

شاید به هر کی دل بسته، ازش بدجوری رنجیده
کسی که سنگدله شاید، گذشته اش رو نبخشیده

اگه بیرحمه تو حرفاش
اگه مه گیر و مرموزه
تو چشماش، یه شبه
تو شب، یه جنگل داره میسوزه

بازم فرارش از اینه، که معلوم نشه غمگینه
اونقد بهش دروغ گفتن، به عاشقانه بدبینه

شاید پلای برگشتو، خودش عمدا خراب کرده
هزار بار با سفید باخته، سیاهو انتخاب کرده

شاید به هر کی دل بسته، ازش بدجوری رنجیده
کسی که سنگدله شاید، گذشته شو نبخشیده

 

سنگدل