ز دست “لاین” و “وایبر” هر دو فریاد!
که ما را بد رقم کردند معتاد!
امان از “واتساپ” و “بی تالک” و “تانگو”
“اینستاگرام” که دیگر کرده بیداد..

چنان درگیر دنیای مجازیم
که دنیای حقیقی رفت از یاد

چه شد آن گوشیای ساده ی قبل؟
“اریکسون” ، “موتورلا” روحتان شاد!

ز “نوکیا” و آن “یازده دو صفرش”
گرفته تا به “شصت و شیش، هشتاد”!

چو آمد “اندرویید” و “سیم بی ان” رفت
برفت از دست دیگر، وقته آزاد..

چنان درگیر “استاتوس” و “پستیم”
که در “پیس” و “کپی” گشتیم استاد!

مدیر خانه و شغلم کمم بود!
مدیر این گروهم گشت مازاد!!!!

از آن روزی که گوشی گشت تعویض!
شدم بنده پنیر و همسرم کارد!!

اگر چه صد فرند ” اد کرده” مارا
“بلاک” زندگی گشتیم: ای داد ..

خودم دانم نصیحت کار من نیست
“که خرما خورده را منع است ایراد”

تلف کردم همه وقتم به این شعر
“گروپی” تازه آن سو گشت ایجاد

هزاران “پی ام” ناخوانده را من
کنون باید بخوانم: اوه.. مای گاد…!!!