میون این همه سرگردونی
دل من گرفته ماه پیشونی

بیا باز دوباره بی تابم کن
منو تو رنگ چشمات خوابم کن

نگو قصه آخرش مرگ منه
داره چشمات منو آتش میزنه

نگو از تلخی دنیا سیرم
نگو میرم، نگو که می میرم

ای گل بهار ام، دشت لاله زارم
قلب داغدارم، سنگ بی مزارم

درد ماندگارم، روز ناگذارم
زخم بی شمارم، زهر روزگارم

خنده هام و با تو از نو ساختم
باز به حرف های تو دل می باختم

میون این همه سرگردونی
اومدم تو قلب تو مهمونی

بی ستون قلب مو می کندم
شکل خنده هات شدم می خندم

چشم هات از صدتا غزل بهتر شد
خنده هات غنچه ولی پرپر شد

ای گل بهارم، دشت لاله زارم
قلب داغدارم، سنگ بی مزارم

درد موندگارم، روز نا گذارم
زخم بی شمارم، زهر روزگارم