خیلی باید رفت و رفت و رفت تا به جایی برسی که شعری را خیلی خاص و واقعی برای کسی بخوانی
این شعر میتونه عاشقانه و یا نفرین گونه باشد اما از ته دل باشد
اما در هر دو صورت از دل است و بر دل نشیند
این بار یک شعری که واقعا به دلم نشست و خیلی به آن گوش دادم اثر بسیار زیبای دیگری از شاهکار بینش پژوه و آنا به نام عاشقت میمونم بود
تقدیم می کنم به یک همراه عزیز و تقدیم به همه دوستان
دو نکته:
اول اینکه متن شعر را آورده ام و برای دیدن و شنیدن آن هم از لینکها می توانید استفاده نمایید
دوم اینکه شاید ، فقط می گویم شاید مجبور به خداحافظی و رفتن از دنیای مجازی شوم
بعد از اینکه از سال 1377 با این دنیای مجازی در BBSها آشنا شدم تا کنون دو زندگی داشتم
یکی واقعی و دیگری مجازی
حالا بهم توصیه شده که زندگی مجازیم را حذف کنم
هنوز هیچ تصمیمی نگرفته ام و حدود دو ماه اس که دارم بهش فکر میکنم
به نتیجه نرسیدم اما از همه دوستانم میخواهم که راهنماییم کنند و اگر تصمیم به رفتن گرفتم
بر سر مزار زندگی مجازیم مرا همراهی کرده و همراهم باشند
حالم بده بی تو داغونم
نرو نذار تنها بمونم
من بی تو میمیرم نرو
من بی تو میمیرم بمون
بدون تو کارم تمومه
حال من از حال تو بدتر
عشقت منو میکشه آخر
دارم میمیرم از دوری تو
دارم میمیرم واسه روزی که
تو رو تو آغوش بگیرم
تو آغوش تو بمیرم
قلبم داره از جا کنده میشه
هیچکس مثل تو نمیشه
عاشقت میمونم همیشه
عاشقت میمونم تا زندم
چه کنم با یادت
با این دلی که میخوادت
بعد از تو چه کنم با این عشق
حالم بده بی تو داغونم
نرو نذار تنها بمونم
دارم میمیرم از دوری تو
دارم میمیرم واسه روزی که
تو رو تو آغوش بگیرم
تو آغوش تو بمیرم
قلبم داره از جا کنده میشه
هیچکس مثل تو نمیشه
عاشقت میمونم همیشه
عاشقت میمونم تا زندم
برای آخرین بار آخرین بار
بذار ببوسمت فقط همین بار
شاید که فردایی نباشه
قلبم داره از جا کنده میشه
هیچکس مثل تو نمیشه
عاشقت میمونم همیشه
قلبم داره از جا کنده میشه
هیچکس مثل تو نمیشه
عاشقت میمونم همیشه
عاشقت میمونم تا زندم
چه کنم با یادت
با این دلی که میخوادت
بعد از تو چه کنم با این عشق
میدونی شاید سخت ترین روزارو خدا واسه آدماش بخواد آخه طلای خوب از کوره خوب در میاد با آتیش خوب
بدجوری دلم گرفته کسیو که از ته وجودو حقیقتا دوستش دارم بدجور داره پشت پا بهم میزنه اینو میدنمو بازم دوستش دارم بدجور گیر کردم نه میتونم نفرین کنم نه…………. یه بغضیه که تو دلم گیر کرده می ترسم آخر یه روز از این درد بمیرم بدجوررر تو آتیشم فقط می تونم بگم اوس کریم گاهی نگاهی
—
مسیحا:
..
چی شد…؟!
خبری ازت نیست مسیحا…
—
مسیحا:
هستم
ولی کم میام
یکم سرم شلوغه
حذف کردن زندگی مجازی خصوصا برای ماها ک خیلی وابسته به این محیط هستیم مثل یک جور خودکشی روحه ! سخته ننوشتن واسه کسی ک عادت به نوشتن داره . پس من ک توصیه می کنم اصلا و تاکید می کنم اصلا این کار رو نکنی مسیحای مهربون . حالا اینا همه واسه خاطر خودت بود . واسه خاطر مام ک شده این کار رو نکن . توام ک بری من رسما دیگه هیچ کس و کاری تو این دنیای مجازی ندارم 🙁
—
مسیحا:
این چه حرفیه دوست عزیز
داشتن دوستای گلی مثل شما منو توی اینجا نگه داشته
من دوستای دنیای مجازیمو واقعا دوست دارم
خودت هم میدونی که با خیلی هاشون در واقعیت هم دوستم
همینه که نمیزاره راحت برم
ممنون دوست گلم
هر بار میام اینجا، سوت و کور تر از دفعه ی قبل میشه.
میشه بگی چه بلاییی سر خودت آوردی مسیحا؟!
بابا دست مریزاد!
ولی درمورد تموم کردن این صفحه ی مجازی، باید بهت بگم : گاهی وقت ها نیازی نیست که بهونه داشته باشی برای موندن؛
همین که بهونه ی بودنت تموم بشه، کافیه که بری.
ولی خب، کاش می نوشتی چرا این تصمیمو داری.
کاش کمی …
بخند بابا!
:)اگه رفتنی شدی، آدرسامونو داشته باش، صفحه ی جدیدی باز کردی خبرمون کن!
یا حق
—
مسیحا:
ممنون دوست عزیز
خودم واقعا دوست دارم بمونم اما شاید مجبور بشم که برم
اونم شاید
شاید هم بمونم و محکمتر ادامه بدم
سلام
تصمیم به ننوشتن گرفتن یه موضوع، عملی کردن اون تصمیم هم یه موضوع دیگه. از دور نگاه کردن به موضوعی همه جوانبش رو برای آدم روشن نمی کنه. باید تو گود باشی تا همه چیز رو به روشنی ببینی و لمس کنی.
کسی که پا توی دنیای مجازی میذاره، خواه نا خواه بخشی از زندگیش میشه. حتی اگر فقط در حد یه چک میل ساده باشه. وابسته شدن به دنیای مجازی پیش میاد به هر حال.
به عنوان کسی که این تصمیم رو یکساله گرفته و دیگه نمی نویسه و خودش تو گود هست دارم بهت اینو میگم. داغون می کنه روح آدمو.
اگه می تونی پاش وایسی و تحمل کنی، و اگر واقعا شخص خودت (تاکید می کنم شخص خودت) این تصمیم رو داری، انجامش بده. اما اگر بخاطر خوشایند و دل شخص دیگه ای داری این کارو می کنی، انجامش نده.
—
مسیحا:
خیلی سخته اما دارم روش فکر میکنم